Ad Krakus
Dziękuję Kolego - tego mi było trzeba. Jeśli się da, to ja to wreszcie zrobię. Tym bardziej że mam kilka koncepcji, co do powodów dla których jest kiepsko ... . Tak czy inaczej jestem zdecydowany na Megę 13 g, jeśli nie na indywidualne to chociaż na zbiorówki - celując przy użyciu kolimatora i taka precyzja jest jak najbardziej do przyjęcia. A wolna i ociężała "Mega " powinna okazać się skutecznym stoperem. Jest jednak i jeszcze jedna przyczyna, dla której obstaję przy tej "13 - pechowej Medze" ( oczywiście pomijając podrażnioną ambicję ;)) ). Nawet najbardziej rozwalona seria, ma dokładnie ten sam średni punkt trafienia co "wycacany" 185 grs Scenar. Zatem dopracowanie Megi, pozwoli mi na strzelanie z jednych nastaw na strzelnicy, do dalekiego lisa jak i bliskiego dzika ;)
Co do Twojego artykułu w "Łowcu" , to co owczywista - to nie Ty wyraziłeś się nieprecyzyjnie, ale ja na wszelki wypadek wwaliłem wszystko do jednego wora. Trochę podziałało mi na wyobraźnię opowiadanie Kolegi który brał udział w polowaniu zbiorowym ( nie nie, TSX'a nawet przez chwilę nie planowałem zabierać na zbiorówki ;) ) podczas którego postrzelono jednego z myśliwych - właśnie sztucerowym rykoszetem, po trafieniu dzika, i pod zupełnie nieprawdopodobnym kątem względem płaszczyzny strzału. Kula miała dość energii aby zdrowo pokiereszować wnętrzności pechowego nemroda, zatrzymując się dopiero na miednicy.
Do myślenia dał mi także mój strzał do kozła. Nigdy nie strzelam na zwierzyny na kark czy łeb, ale przyszedł czas powrotu do domu, ja potrzebowałem mięsa dla swojego dzidziusia, a kozioł uparł się siedzieć w zbożu. Kula weszła idealnie tam gdzie mierzyłem - w "grdyla", a wyszła pod kątem 90 o. Dziurka wlotowa była niemal równa wylotowej, kręgosłup cały, choć pociskiem była stosunkowo miękka Sierra 11,7 gr. Do dzisiaj nie wiem jak sobie to tłumaczyć, ale dało mi to do myślenia. Gdyby strzelać pociskiem, który nie odkształci się dość aby po przeszyciu celu szybko wytracić energię, można narobić bigosu. Ileż to razy, w pozornie bezludnym terenie, przypadkowi grzybiarze czy wędkarze nieoczekiwanie wynurzali się z krzaków? Można zabić człowieka paręset metrów dalej, nawet pod zupełnie nieprawdopodobnym kątem względem osi strzału, i nigdy się o tym nie dowiedzieć ( albo dowiedzieć od prokuratora na komisariacie ).
Wracając do tematu. Co do domniemanych przyczyn niepowodzeń z Meggie, mam kilku podejrzanych:
Podejrzany nr 1 - ja sam. Kombinacja ciężkiej kuli, zwiększonej ( względem manuala ) naważki i stosunkowo lekkiego sztucera skutkuje sporym odrzutem. Być może silny odrzut i podrzut ujawniają jakieś ukryte błędy w powtarzalności mojego składu ? Tutaj jednak dało mi do myślenia kiedy wykreśliłem sobie średni punkt trafień. W każdym przypadku bardzo bliski ustawień 185 grs Scenar'a - dokładnie 4 cm nad punktem celowania.
Podejrzany nr 2 to łuski. Pamiętam jak tłumaczyłeś mi kiedyś o wrażym wpływie łuski na powtarzalność procesu strzału. Ja strzelam ze "zbieraków" - za Twoją sugestią planowałem kupić sobie 100 szt Lapua'y, ale w Incorsie nie mają ( od zawsze ) , a w Parabellum Pani zastrzeliła mnie ceną - 480 zł/100 szt. Na takie ekstrawagancje mojej żydowskiej duszy nie stać, ale i nie chcę kupować żadnych Remingtonów czy czego tam jeszcze ( bardzo przekonałem się do firmy Lapua - wg Scenara to niemal wagę można regulować, a i łuska wydaje się porządna , "mięsista" ;)) . Póki co jadę na patencie - obrabiam zbierane łuski od A - Ż , a następnie segreguję ze względu na markę i wagę ( z dokładnością do 0,2 grs, czyli domniemanego błędu wagi). W przypadku lżejszych kulek jak na razie to się sprawdza, choć faktycznie wciąż zdarzają się wyskoki .Z drugiej strony, to przecież i ja nie jestem nieomylny, więc te wyskoki to może po prostu moje popsute strzały ?
Podejrzany nr 3 to minimalnie różna głębokość osadzenia pocisku. Nie wiem dlaczego tak późno to spostrzegłem, ale pociski Mega charakteryzują się niejednorodnym kształtem. Czasem czoło pocisku jest jakby bardziej rozlane, co skutkuje minimalnymi różnicami w głębokości osadzenia .
Podejrzany nr 4 jest odrobinę - jak mi się wydaje - wydumany. Gdzieś, kiedyś czytałem o rodzajach ścięcia wylotowego. Ponoć istnieją takie, które najlepiej tolerują pociski BT ?
W moim przypadku faktycznie, BT jakby lepiej latały, ale czy 4 pociski "łódkopupe" które pozwoliły na wypracowanie fajnego skupienia, są dostatecznym potwierdzeniem tezy ? Tak czy inaczej, lufy przed jej naturalnym "wystrzelaniem", raczej nie wymienię
Do tej pory przećwiczyłem następujące sprawy - pełne spektrum naważek ( poniżej tabeli i powyżej - aż do pierwszych oznak nadmiernego ciśnienia - placek ze spłonki, duży odrzut ), kombinacje z głębokością osadzania pocisku, selekcję centryczności. Znalazłem naważkę która kilkakrotnie dawała skupienie w granicach trzech centymetrów - na tej naważce sprawdzałem wpływ głębokości osadzenia pocisku, jak i wpływ centryczności. Przekonany że już znalazłem coś co od biedy "zagada", zrobiłem większą partię i posłałem do tarcz. Kwitując jednym zdaniem moje dokonania - część z nich została wprost rozstrzelana
(((
Ad Mateusz
Rzecz w tym Kolego że ja się zawziąłem akurat na tę ciężką
Właśnie dlatego że jest taka ciężka... i wolna :)No i pewnie dlatego że się tak opiera ;)
Ad Adeb
Nie mam w tej chwili dostępu do notatek - trzymam je w swojej "elaboratorni". Z pamięci, naważka wokół której uparłem się eksperymentować to bodajże 54,3 grs prochu VV160 . Prędkości V0 ani V100 nie znam - planuję zakup chrono, ale póki co, w preliminarzu mojego skromnego budżetu elaboracyjnego, kilka zakupów zajmuje wyższe pozycje, poprzedzając nabycie tego użytecznego urządzenia;). Manual podaje przedział 739-763 m/s , ale jak to wygląda dla mojej lufy, tego nie wiem.
Co do stromizny lotu ciężkiego kartofla, to zupełnie nie robi ona na mnie wrażenia. Dużo łatwiej ocenić odległość, niż wpływ na trajektorię lotu silnego wiatru, która w przypadku strzału lekką kulą może mieć dużo większe znaczenie na celność strzału niż opad pocisku. Ale to już takie rozważania akademickie. Dla mnie priorytetem jest możliwie najszybsze unieruchomienie zwierza, przy jak najmniejszych uszkodzeniach tuszy.
Ad Piter
VV140 jest chyba za szybki do takiej kulki ? 40grs w 30-06 ? W jakim stopniu wypełniałeś łuskę ? Chyba że to .308 Win ?
Pozdrawiam i DB
Wódz
Z przyjemnością powróciłem do 150 i 185 gr Megi
, od tamtego czasu dokupiłem już kilka paczek tych pocisków.
(Z punktu handlowego.)
- jeśli nie chcesz robić tego na "oko"
